Na zes weken lang in Groningen, terug in Utrecht. Het is zoals verwacht: als thuiskomen. Ik word heel warm opgevangen door iedereen en dat geeft een goed gevoel! Er hangt nog net geen bordje ‘welkom thuis’ of ‘welkom terug’ haha..
De afgelopen dagen thuis hebben mij goed gedaan. Na zes weken heb ik mijn familie en vriendinnen weer gezien. Dat was heel erg fijn! Mijn wang hersteld alweer aardig, de wonden in mijn keel nog niet. Het is nog steeds een groot drama met veel pijn.
Hierdoor hebben ze ook besloten ook deze chemokuur nog maar 2 soorten chemo’s te geven ipv 3 verschillende soorten. Dit is de zevende kuur, dus het einde komt in zicht! Eigenlijk had ik deze kuur vorige week in Groningen moeten krijgen, maar dat was geen optie. Op dat moment was ik te zwak en had ik teveel bijwerkingen om te kunnen starten. Ik heb dus uiteindelijk ‘maar’ één chemokuur gekregen in Groningen. De planning was twee chemokuren.
Twee soorten chemo’s ipv drie soorten chemo’s is natuurlijk niet wat ik wil. Maar er is geen andere optie, het moet op deze manier. Een geruststellend idee is wel dat de bestraling natuurlijk nog een tijdje doorwerkt. Hopelijk is deze combinatie voldoende om de tumor te verkleinen of op z’n minst stabiel te houden..
Het gesprek met mijn oncoloog net was heftig. Ik zag haar schrikken van mijn verzwakte lichaam toen ik binnen kwam lopen. ‘Jeetje Jade, het is wel echt heel erg zwaar geweest zo te zien’, zei ze met een trilling in haar stem. En dat is natuurlijk ook zo. Beter gezegd: het is nog steeds heftig. Het eten gaat nog steeds niet goed (het doet teveel pijn vanwege alle wonden) en daardoor blijf ik afvallen. Er moet nu verandering komen, anders worden er maatregelen genomen. En daarmee bedoelen ze dus sondevoeding: mijn nachtmerrie. Ik hoop met mijn hele hart dat dit niet nodig is, maar ik ben bang dat ik er niet onderuit kom. Zeker niet nu ik weer een kuur van 3 dagen ga krijgen..
Het goede nieuws tijdens dit gesprek was dat mijn bloedwaardes wel goed waren. Mijn lichaam is dus sterk genoeg om de chemo aan te kunnen. Het gaat weer pittig worden, maar ik ga er met volle moed tegenaan!