Levensverlengende chemokuren

De eerste vijf levensverlengende chemokuren zitten erop. Vijf levensverlengende chemokuren waarvoor ik in totaal eenenvijftig dagen vast heb gezeten aan twee lijnen: mijn aangeprikte port-a-cath met een infuuslijn naar mijn chemopomp en mijn sonde voor medicatie tegen de misselijkheid en wat extra voeding. De chemo’s verdraag ik wisselend, maar de laatste kuur ging boven verwachting goed. Na een lange speurtocht heb ik eindelijk de juiste medicatie gevonden die de kuur voor mij zo dragelijk mogelijk maken. Ik was wat vermoeider dan tussen mijn kuren door, maar verder had ik weinig bijwerkingen. Ik was niet misselijk en had op sommige dagen zelfs de puf om buitenshuis wat te doen. Mijn chemo moest ik dan uiteraard wel meenemen in mijn handtas, maar dat moet ik proberen te accepteren. Ik heb van deze chemo ook wel eens tien dagen spugend op de bank gelegen, dus ik ben héél blij dat ik de afgelopen week redelijk heb doorstaan. Sowieso ben ik dankbaar dat ik deze chemo thuis mag krijgen dankzij de goede hulp van de thuiszorg ❤️

Tussen de kuren door voel ik me echt Jade en gek genoeg steeds minder ‘de kankerpatiënt’. In mijn rustweken wordt namelijk niet alleen mijn chemo afgekoppeld, maar mag ik nu ook heerlijk zonder sonde over straat lopen. Waar ik dus afgelopen week nog met twee lijnen door het leven ging, ben ik nu (als mijn intake voldoende blijft) tot en met 31 maart ‘los en vrij’. Geen chemo, geen sonde, geen lijnen: even helemaal niks medisch. En dat zes maanden na de uitslag dat ik ongeneeslijk ziek ben. Het voelt als een wonder en als een groot onbetaalbaar cadeau.

Onder de omstandigheden gaat het dus eigenlijk heel erg goed: ik heb weinig bijwerkingen en geen pijn. De andere kant van het verhaal is wel dat de donkere wolk boven mijn hoofd hierdoor heel lastig te beseffen is. Wanneer ik in het Prinses Máxima Centrum ben, in de ogen van mijn artsen kijk en vragen over mijn wensen in de laatste fase krijg, voelt het soms alsof ik het over iemand anders heb. Ik voel me nu zó goed dat ik me niet kan voorstellen dat het straks ook opeens snel klaar kan zijn. Het blijft een onwerkelijke en verdrietige tijd. Een nachtmerrie..