Waar ik vrijdag 8 november heel enthousiast op stond met het feit dat ik niet ziek was, werd ik de dagen daarna elke dag een beetje slechter. In het begin was ik licht ziek, zwak en misselijk, maar de afgelopen dagen was ik ziek tot spugen aan toe. Daarnaast was voor mijn gevoel elke stap teveel en had ik eigenlijk nergens energie voor. Ik ben dus ontzettend blij en dankbaar dat mijn chemo zojuist is afgekoppeld en dat ik weer even kan bijkomen en uitrusten!
De levensverlengende chemo die ik op dit moment krijg heet ifosfamide. Dit is een kuur die 12 dagen lang, thuis en constant, loopt. De chemo loopt in via een elastomeerpomp, die ik de afgelopen dagen dus 24/7 u bij me had. Tijdens het douchen, tijdens het slapen en tijdens het eten: ik had altijd een aangeprikte port-cath met een lange lijn naar mijn pomp lopen. Elke 48 uur kwam de thuiszorg de pomp vervangen en vernieuwen. Het waren dus intensieve, heftige en zware dagen..
De kuur viel mij tegen, maar opgeven staat niet in mijn woordenboek. Nu ik de bestralingen al heb gehad is dit namelijk mijn laatste levensverlengende behandeling. Als ik besluit hiermee te stoppen óf deze kuur blijkt niet aan te slaan, hebben ze helaas niks meer voor mij. En die gedachte doet pijn. Ontzettend veel pijn.
De bijwerkingen waren heftig, maar voor mij nog niet te heftig om te stoppen. Ik ben nu vooral blij dat ik even kan uitrusten en bijkomen zonder infuuslijn, chemo en thuiszorg. Hopelijk ook zonder misselijkheid, vermoeidheid én haaruitval. Er is namelijk een kans dat mijn haar onder deze kuur blijft doorgroeien, wat echt heel fijn zou zijn..
Donderdag 5 december start mijn tweede ifosfamide kuur en daarna zal er een scan volgen. Het blijft spannend of deze chemo aan zal slaan op mijn tumor, want hier zijn geen harde bewijzen voor. Ondanks alle ellende en bijwerkingen, voelt het goed om weer iets te doen tegen de tumor. Alles voor wat extra tijd hier, met alle lieve mensen om mij heen 💘
Reactie plaatsen
Reacties