VDCE-kuur nummer 2

De laatste kuur voor mijn allesbeslissende scan is voorbij. Ik heb in de tijd van maandag tot en met woensdag 8 zakken chemo gehad en deze zakken moeten het verschil gaan maken. Dit idee gaf mij de afgelopen dagen een heel gek gevoel. ‘Is dit de laatste keer dat ik deze kuur krijg omdat hij niet aanslaat of ga ik over drie weken vrolijk verder met deze chemo’s?’ is een vraag die vaak door mijn hoofd gaat. Niemand kan mij hier antwoord op geven. Het is afwachten en vooral heel hard duimen op een goede uitslag. Hoe zwaar het ook is, het zou zó fijn zijn als ik door mag met deze kuren. Dat zou namelijk betekenen dat mijn tumor stabiel of zelfs gekrompen is. Over minder dan twee weken weet ik het 🙏🏼

De kuur zelf viel mij zwaar. Veel zwaarder dan de eerste kuur. Er werd al aangegeven dat een tweede kuur anders kan vallen dan een eerste kuur, maar ik heb altijd nog een sprankje hoop gehad dat ik er weer zo goed doorheen zou rollen. Het is een tegenvaller. Tijdens de eerste zak chemo klapte ik helemaal in elkaar en werd mijn gezicht witter dan mijn trui. Ik was even niks waard. Mijn lichaam heeft, mede door de bacterie, weinig tijd gehad om te herstellen en dat merkte ik aan alles. Dinsdag voelde ik me zo slecht, dat ik om extra medicatie tegen de misselijkheid heb gevraagd. Ik heb niet gespuugd, maar voelde me alles behalve goed. Ik ben mijn bed niet uit geweest. Gelukkig hielp de medicatie snel en zijn de klachten sindsdien te doen. Al voel ik me nog steeds ziek, zwak en misselijk..

Sinds donderdag ben ik weer thuis. Een dagje later dan gepland ivm een verkeerde volgorde bij het geven van de chemo, maar dat kan uiteraard iedereen gebeuren. ‘Schouders eronder zetten en weer door’. De afgelopen dagen waren fysiek en mentaal zwaar, maar ik ben blij dat beide kuren nu voorbij zijn. Deze kuren zijn mijn laatste hoop op genezing en die kans heb ik met beide handen aangegrepen. Gelukkig is het ook gelukt om dit vol te houden! Hopelijk kan ik de komende dagen thuis even uitrusten zonder koorts en mezelf voorbereiden op de spannendste scan ooit. De paniek wordt met de dag groter, maar ik ben ook toe aan duidelijkheid. Op naar 28 augustus!