Opgeven is geen optie

De afgelopen dagen waren ontzettend zwaar. Mentaal en fysiek. Mentaal om de grote klap te verwerken, fysiek door alle ingrepen. Woensdag ben ik geopereerd voor verschillende onderzoeken: een beenmergpunctie, een lumbaalpunctie, een biopt van de tumor en een botbiopt. Dit viel mij zwaarder dan verwacht en ik had veel pijn. Donderdag had ik een PET-scan en MRI-scan en op dat moment ging lopen onwijs moeilijk. Gelukkig heb ik van mijn verpleegkundig specialist extra pijnstillers gekregen en is de pijn te doen nu.

Gisteren werd ik gebeld door mijn oncoloog met goed nieuws: er zijn GEEN uitzaaiingen gevonden! Dit is echt een lichtpuntje in deze moeilijke tijd. Als er ergens in mijn lichaam uitzaaiingen werden gevonden, was er sowieso geen genezing meer mogelijk. Gelukkig is er nu nog een sprankje hoop, ook al is hij heel erg klein ✨

Ik heb dan ook besloten de chemokuur nog te gaan proberen. Het was een onmenselijke keuze. De kans dat de kuur aanslaat is klein en hij schijnt ook heftige bijwerkingen te geven. Vragen zoals ‘kan mijn lichaam dit nog aan?’, ‘heb ik zo’n zware behandeling nog voor een paar procent kans op genezing over?’, ‘is dit kwaliteit van leven?’ en ‘kan ik dit mentaal nog aan?’ kwamen vaak voorbij. Ook de opmerking van mijn hoofdbehandelaar ‘bij een te hoge dosering is er een kans dat je het niet overleefd. We willen je niet verliezen aan de chemo’ maakte mij bang. Ik heb veel afwegingen gemaakt, maar ik ga het toch doen. Op een lagere dosering dan normaal. Mijn verpleegkundig specialist heeft mij gerust kunnen stellen door aan te geven dat ik aan deze dosering niet kan overlijden en dat ze er alles aan gaan doen om mij zo comfortabel mogelijk te laten zijn. Als ik deze kans niet zou pakken, zou ik later spijt krijgen. Voor mezelf is stoppen geen mogelijkheid, ook al geven mijn artsen aan dat dat met deze situatie heel normaal zou zijn.

Maandag start ik met de chemokuur. Ik lig dan opgenomen tot en met woensdag en krijg in die tijd 4 verschillende chemo’s. Ik zie er als een berg tegenop, maar ik ga er met volle kracht tegenaan! Misselijkheid, lage bloedwaardes, haarverlies: het wordt zwaar. Maar opgeven is geen optie.