Verwerking & angst

Gepubliceerd op 6 juni 2024 om 23:32

De afgelopen weken gaat het mentaal even niet zo goed met mij. Ik ben kwetsbaarder, ik slaap slechter en ben heel erg veel aan het malen en piekeren. Ik voel me absoluut niet slecht, maar ik heb me wel eens beter gevoeld dan de afgelopen tijd. Alle spanning, angst voor de toekomst en het verdriet van de afgelopen 3 jaar overvalt mij. Zolang ik afleiding zoek gaat het redelijk goed, maar zodra ik thuis begint alle ellende weer. Het is zwaar en alles doet mentaal heel veel pijn.

 

Het lijkt wel alsof ik alles moet verwerken. Een plekje moet geven. Nu ik me fysiek beter voel en minder behandelingen heb, heb ik meer tijd om na te denken. De behandelingen en bijwerkingen van de afgelopen jaren, haarverlies, de diagnose zelf, de slechte uitslag/recidive; alles komt voorbij. Soms ga ik echt terug naar mijn gevoel van een bepaald moment. Niet wat ik wil, maar misschien wel nodig om hierna weer door te kunnen. Daarnaast zit de angst voor de toekomst heel erg hoog. Iets wat altijd bij is en geen minuut uit mijn hoofd gaat.

 

Al was die angst de afgelopen dagen nog extra aanwezig. Ik ben namelijk wat slechter te verstaan dan een tijdje geleden. De paniek sloeg even toe, zeker omdat ik deze klachten ook bij mijn diagnose had. Gelukkig sprak mijn verpleegkundig specialist vandaag de woorden: ‘ik maak me op dit moment geen zorgen. Je keel ziet er rustig uit, je hebt verder geen klachten en je gewicht is weer gestegen’ uit. Dat stelt mij gerust. Er wordt voor nu dus geen extra MRI-scan ingepland. Mocht het erger worden, dan kan het altijd nog ingepland worden.

 

Mijn verpleegkundig specialist denkt dat het onduidelijk praten vooral in vermoeidheid zit. Slecht slapen in combinatie met minder energie en natuurlijk ook gewoon nog elke dag chemo, is geen optie. Ik mag iets zwaardere slaapmedicatie slikken en ik plan ook weer een afspraak bij mijn psycholoog in. De komende tijd dus even een stapje terug.

 

Een heftig dagje vandaag met verschillende emoties en vele tranen. Uit angst, maar voor nu ook weer even uit opluchting. Ik hoop dat ik alles los kan laten totdat ik op maandag 29 juli sowieso weer een MRI-scan krijg..