Diep van binnen wist ik het al: dat het nog te vroeg was voor helemaal geen sondevoeding. Toch ging ik de uitdaging aan. Ik heb heel hard m’n best gedaan en heel erg genoten van deze twee weken zonder sondevoeding, maar het is helaas niet gelukt om hem helemaal weg te houden. Ik heb weer een sonde.
Mijn intake was de afgelopen twee weken te weinig. Ik probeerde van alles, maar het lukte me gewoon niet om meer te eten dan dit. Dit kwam door mijn mondopening en mondmotoriek, maar ook door mijn eetlust. Ik zat simpelweg gewoon heel erg snel vol.
Dit zorgde ervoor dat ik in een week tijd al één kilo ben afgevallen. Vorige week in het ziekenhuis zei m’n oncoloog dat ik één kilo ‘speling’ had. Zodra ik dat gewicht dus had bereikt, wist ik genoeg. Gisteravond mailde ik mijn oncoloog en die stond er eigenlijk hetzelfde in als ik. Ze gaf aan dat ik de sonde zelf weer mocht inbrengen. Het is heel jammer, maar gewoon nog te vroeg.
Het voelt eerlijk gezegd wel echt als een teleurstelling. Hoewel ik niet anders had verwacht, heeft er altijd nog een sprankje hoop gezeten dat het me wel lukte om op gewicht te blijven zonder sondevoeding. Ik weet dat dit beter is voor mij en dat is het allerbelangrijkste, maar het is wel lastig.
Ondanks alles ben ik wel echt mega dankbaar voor de afgelopen twee weken. Ik heb weer even gevoeld hoe het was om het meisje zonder slangetje in haar neus te zijn en dat was heerlijk! Even wat minder aangestaard worden, even wat minder dat zieke meisje zijn. Ik heb genoten 💘