Ik zit inmiddels in de 4de week van mijn onderhoudstherapie. De eerste cyclus is na deze week dus alweer voorbij. Hoeveel cyclussen ik ga krijgen is onbekend, het is aankijken hoelang het gaat. Na het gedoe met pillen/vloeistof, is er besloten de wekelijkse chemo gewoon weer door het infuus te geven. Naast mijn dagelijkse drankje thuis.
De eerste keer door het infuus ging goed. Ik was ‘s avonds alleen wat moe, maar verder merkte ik niks. Ik zal ook niet snel toegeven als ik iets merk, maar dit keer merkte ik echt niks. De tweede keer dat ik het door het infuus kreeg, heb ik het heel anders ervaren. Na thuiskomst kon ik eigenlijk alleen maar op de bank liggen. Daarnaast kreeg ik hoofdpijn en werd ik misselijk. Uiteindelijk gooide ik mijn hele maaginhoud eruit. Daarna knapte ik gelukkig op, maar het was wel weer even schrikken. De oorzaak van het ziek zijn is voor ons echt nog onbekend. Heb ik teveel gedaan? Had ik een virusje te pakken of was het dan toch een reactie op de chemo? Dat laatste kan ik me niet voorstellen, maar toch gaat het door je hoofd. Al zou het wel gek zijn: vorig jaar ben ik van deze chemo eigenlijk nooit ziek geweest. Het is dus, verwacht ik, echt even afwachten hoe de volgende keer gaat vallen. Deze week is mijn rustweek, dus volgende week krijg ik pas weer chemo. Mijn geduld wordt op de proef gesteld haha
De rollercoaster is dus nog niet gestopt. En dat gaat ook niet binnenkort gebeuren, want ik zit minimaal nog een jaar aan chemo vast. Als iemand twee weken geleden vroeg aan mij hoe het ging, antwoordde ik vol trots: ‘het gaat naar omstandigheden nu goed hoor! Ik doe weer leuke dingen & ben niet meer ziek. Ik geniet van ieder dingetje’.
Als iemand nu aan mij vraagt hoe het gaat zeg ik meestal: ‘het gaat nu weer goed! Donderdag even een flinke tegenvaller gehad, maar inmiddels weer opgeknapt’. Een tegenvaller ja, zo voelt het echt. Totaal onverwachts ziek worden na deze chemo had niemand aanzien komen. Mijn leventje is nu dus nog niet echt ‘rustig’, de achtbaan gaat maar door. Ik kom steeds voor onverwachte dingen te staan en dat maakt het zwaar. Ik probeer het dag voor dag te bekijken, maar ik had stiekem wel gehoopt op een iets rustigere fase..