De spanning zat afgelopen weken heel erg hoog. De angst was meer aanwezig dan ooit. Sinds ongeveer 2 weken ben ik namelijk minder te goed te verstaan. Deze klacht had ik ook bij mijn diagnose. Mijn spraak is sowieso sinds de operatie & bestraling minder, dus het is lastig te vergelijken. Het kan natuurlijk door allerlei dingen worden veroorzaakt, maar nadat we dit tegen het ziekenhuis zeiden werd er gelijk een extra MRI scan ingepland. Ik schrok hier best wel van, gelijk actie ondernemen. Maar aan de andere kant was ik er ook blij mee, beter 1 keer te vaak scannen dan 1 keer te laat.
Vandaag stond de MRI-scan gepland. We waren een paar dagen naar Disneyland, dus op de terugweg gelijk langs het Máxima. Na de scan mocht ik bij mijn arts komen & hij had gelukkig gelijk de uitslag al. Goed nieuws! De scan laat geen tumor zien, het operatiegebied ziet er zelfs rustiger uit dan 1,5 maand geleden. Enorm opgelucht! Echt een grote last die van mijn schouders valt. Ik kan alleen maar huilen van geluk. Ik was de afgelopen weken er van overtuigd dat de tumor terug was. Dat zou écht foute boel zijn. Een tweede recidive.
Waar het onduidelijkere praten dan vandaan komt, kunnen ze niet goed verklaren. Hier komt binnenkort de KNO-arts bij te pas. Voor nu maakt het mij even allemaal niet meer uit & ben ik echt onwijs gelukkig en blij. Ik vier feest!