Ongeveer 1,5 jaar geleden liep ik hier met een blij gevoel weg: de 6 weken bestraling zit erop! Nu ben ik er weer voor het eerst weer terug, en moest ik toch mijn tranen wegslikken. Op deze plek zijn zoveel herinneringen gemaakt; mooie en natuurlijk ook minder mooie..
6 weken lang kreeg ik hier op elke werkdag bestraling. Een enorm heftige tijd. Verbrande wang, heel veel blaren in mijn mond/keel waardoor ik niet goed kon eten en praten, 6 weken lang uit je normale omgeving en zo kan ik nog wel even doorgaan. Toch kijk ik er met een goed en positief gevoel op terug. Tuurlijk waren er ook heel veel tegenslagen hier en was het zeker niet makkelijk, maar het positieve gevoel overheerst toch in mijn herinnering.
Ik moet dan ook eerlijk zeggen dat ik Groningen regelmatig echt ‘mis’. We zaten hier 6 weken lang (alleen in het weekend ging ik even naar huis) in het familiehuis op loopafstand van het protonencentrum en het UMCG. Een super fijne optie! We hadden hier helemaal ons eigen plekje gemaakt & 6 weken lang voelde dit echt even als thuis.
Ik zei eigenlijk al een hele lang tijd dat ik terug wilde naar Groningen. Even langs het protonencentrum, door het ziekenhuis lopen waar ik toen even volledig werd behandeld (de chemo’s waren toen ook in het UMCG) en naar het familiehuis. Omdat dit dik 3 uur rijden is vanaf ons huis lukte dit de afgelopen tijd niet. Gisteren moest ik toevallig in Groningen zijn voor een feestje, dus konden we dit mooi combineren!
Heel bijzonder om op deze plek terug te zijn. Elk dingetje herken je nog zo goed. Al is het 1,5 jaar geleden, het lijkt alsof ik hier gisteren nog liep. Blij om dit weer gezien te hebben, ik denk dat het toch ook een stukje verwerking was. Ik voelde heel sterk de behoefte om terug te gaan. Het was een bijzonder moment met een lach en een traan. Even terug naar mijn tijdelijke thuis ✨