Wat een spanning de afgelopen dagen. Maar de uitslag van DE MRI-scan is goed. De chemo slaat goed aan en mijn artsen zijn heel tevreden met deze uitslag; het beste nieuws in tijden! Om door te mogen met de behandelingen (en dus een kans op genezing te blijven houden) moest de tumor minimaal stabiel blijven. Nu is hij dus zelfs gekrompen. Zó opgelucht en blij!
Dit betekent dat ik maandag 6 maart geopereerd ga worden. Hierdoor wordt het dus een hele spannende tijd, maar deze scan geeft mij weer extra kracht om door te gaan!
Maandag 6 maart wordt de tumor grotendeels verwijderd en zullen er bestralingsdraden worden geplaatst. Van dinsdagavond tot en met vrijdagochtend zal ik, door deze draden, iedere twee uur bestraling krijgen. Ik lig deze dagen in een speciale kamer. In principe alleen. Als ik geen bestraling heb mag ik bezoek ontvangen, maar zodra de bestraling weer begint moet iedereen de kamer weer verlaten. De deur wordt dan letterlijk op slot gedaan en er kan via camera’s naar mij gekeken worden. Maandag 13 maart staat operatie nummer 2 op het programma. Tijdens deze operatie verwijderen ze alle draden weer en laten ze op deze “lege” plek een spier en een bloedvat achter. Deze spier en dit bloedvat zal worden verwijderd uit mijn bovenbeen. Er loopt namelijk een spier en bloedvat door de tumor heen, waardoor ik deze straks moet missen. Ze willen deze vanuit mijn been weer aanvullen en omdat dat “lichaamseigen” is, moet dat in principe goed gaan.
Voor deze hele behandeling blijf ik minimaal twee weken in het ziekenhuis, waarvan de eerste dagen op de IC. Hierna zullen er nog 10 chemokuren van 3 weken volgen.
Er komt een heftige tijd aan waar ik enorm tegenop zie. Ik ben bang. Heel erg bang. Het klinkt als een horrorfilm en heel eerlijk gezegd: dat is het ook. Ik heb al dagenlang buikpijn en ik slaap er niet van. Nog 1,5 week tot aan de operatie. Het is de dagen aftellen, maar tegelijkertijd word ik met de dag angstiger. En verdrietiger. Ik zie er tegenop.