En daar was dan het moment waar ik al, sinds dat ik hoorde dat ik weer kaal zou worden, tegen aan zat te hikken. Het is opnieuw een trauma: ik ben kankerkaal. Voor de tweede keer al. En dat op mijn bijna 16-jarige leeftijd. Bij het zien en horen van de tondeuse kon ik het wel uitschreeuwen; een grote herinnering aan de vorige keer. Het is gewoon 1 groot drama. Ik wil echt niet negatief overkomen, maar hier kan ik gewoon niet zoveel moois van maken helaas. Ik had het graag anders gezien.
De laatste dagen ging mijn haarverlies opeens heel erg hard. Sinds gisteren kon ik mijn haar niet meer aanraken zonder dat er een berg haren daarna op de grond lag. Het lag op de grond, maar ook op mijn kussen. Mijn hele kleding zat telkens onder en douchen was al helemaal niet meer te doen. Zo kon het niet langer meer, dus vandaag was de dag. Alles moest eraf. Zo gaat het gewoon niet langer meer. Het doet pijn en is ontzettend confronterend om steeds grote plukken te zien liggen.
Ik zag hier heel erg tegen op en ergens voel ik nu dan ook een soort opluchting. Ik heb geen keuze om te kiezen tussen bijwerkingen, maar ik weet wel dat ik haarverlies veruit de allerergste vind.
Mijn artsen gaven vroeg al aan dat ik weer haarverlies zou krijgen. Alleen 100% zeker was het niet. Het kon ook alleen dunner worden en dus niet volledig uitvallen, maar helaas zat ik niet bij die selectie. Volgende week was de geschatte tijd dat mijn haar uit zou vallen. Het is dus een week eerder gebeurd. Ergens ben ik daar wel blij mee. Volgende week heb ik namelijk weer chemo en ik weet van mezelf dat ik dan dit soort dingen nog minder goed kan hebben. Dat is dus een soort van ‘voordeel’.
De tweede keer haarverlies was wel anders dan de eerste keer. Ik wist van te voren hoe het was, dus ik zag er nog een beetje extra tegenop. Zeker omdat ik wist dat het de vorige keer echt een traumatische ervaring is geweest.
Deze keer ging ik met een haarwerk naar buiten. Waar ik bij de eerste keer kaal zijn alleen maar mijn eigen-haarband (Toupim) op wilde, heb ik nu gekozen voor een haarwerk. Zo kan ik afwisselen.
Anderhalf geleden voelde een haarwerk totaal niet als ‘mezelf’. Dit is nu nog steeds zo, maar ik kan het beter accepteren. Mijn haarwerk is gekleurd naar mijn eigen haarkleur en geknipt naar de gewenste lengte. Om het helemaal af te maken hebben ze het hele haarwerk nog gekruld voor mij. Dit zorgde ervoor dat ik met een glimlach de deur uitging.
Nu ben ik overladen van verdriet maar toch ook een beetje trotsheid! Ik ga het even allemaal laten bezinken ✨..
