Het is inmiddels alweer drie dagen geleden dat ik mijn twee slechte uitslag kreeg. Het nieuws is wat geland, maar het besef is er nog niet. Ik laat vele tranen momenteel.
Gisteren had ik een heftig gesprek met mijn artsen. Het behandelplan, de prognose; alles kwam voorbij. Vandaag stonden alle onderzoeken op de planning. Het is dus ziekenhuis in, ziekenhuis uit.
Het is wachten op de uitslagen, maar het behandelplan is wel al bekend. Deze behandeling ga ik krijgen als er geen uitzaaiingen worden gevonden. Dit wordt één deze dagen bekend. Er staat een hele zware, tweede behandeling op de planning.
Ik krijg 12 VIT kuren. Dit zijn chemokuren waarvan de verwachting is dat ik heel erg ziek ga worden. Dit valt weer onder het kopje intensieve behandeling. De planning van mijn chemokuren loopt als volgt:
- Week 1: 5 dagen achter elkaar chemo op de dagbehandeling en in pilvorm thuis. De chemo duurt aan het infuus 2 uur en daarna mag ik weer naar huis. De vraag is alleen of dit lukt met alle bijwerkingen, maar dit zal de tijd leren. Na die 5 dagen heb ik een weekend rust.
- Week 2: de eerste dag, na twee dagen rust dus, krijg ik een chemopush in het ziekenhuis en worden er veel controles gedaan.
- Week 3: rust & herstellen van de grote hoeveelheid chemo. De verwachting is dat ik hier elke keer zeker twee weken ziek van ben en dus telkens maar 1 ‘goede’ week heb.
Deze cyclus van 3 weken zal ik 12 keer krijgen. Een ontzettend heftige tijd waarin mijn leventje vooral uit ziekenhuis, chemo en ziek zijn zal bestaan. Hier zie ik als een berg tegenop, maar uiteraard pak ik deze behandelingen met beide handen aan.
Verwachte, meest voorkomende bijwerkingen:
☑️ misselijkheid/spugen
☑️ extreme buikklachten (leeg lopen)
☑️ vermoeidheid
☑️ een duidelijk ‘chemo-gevoel’
☑️ hoofdpijn
☑️ duizeligheid/flauwvallen
☑️ lage bloedwaardes
☑️ koorts
☑️ weinig eetlust
☑️ pijnlijke handen/voeten
En om de (voor mij) allerergste niet te vergeten: ik zal over 3 weken weer kaal worden. Mijn allergrootste nachtmerrie waar ik urenlang om kan huilen. Mijn haar was eindelijk weer lang genoeg voor een staartje en nu moet het er opnieuw af. Het klinkt gek, maar dit vind ik misschien nog wel het ergste van alles. Het is echt vreselijk en doet heel erg veel pijn.
Na 2 chemokuren heb ik een scan. Mocht deze niet goed zijn (er is tumorgroei te zien) hebben we een heel, heel groot probleem. Mocht deze wel goed zijn, krijg ik een zware operatie + lokale bestraling.
Tijdens de operatie halen ze de tumor voor het grootste deel weg en laten ze op die “lege” plek draden achter. Er zullen daardoor ongeveer 10 draden een week lang uit mijn keel steken. Door deze draden gaan ze 5 dagen lang, elke 2 uur, bestraling geven. Met deze draden kunnen ze gerichter bestralen. Het raakt minder omliggend, gezond weefsel en het komt direct binnen op de plek van de tumor. Na een week worden alle draden weer verwijderd en wordt mijn nek weer netjes dichtgemaakt. Deze zal namelijk voor een week lang ‘open’ liggen. Het klinkt als een horrorfilm en dat is het eigenlijk ook. Ik zie tegen dit verhaal ontzettend op. Meer informatie hoor ik pas later hierover, maar ik slaap er nu al niet van. Met buikpijn ging ik het ziekenhuis uit. Dit is echt een next-level behandeling.. Een horror behandeling.
Ik probeer het stap voor stap te zien. Het is ontzettend veel informatie allemaal, dus ik moet het allemaal even laten bezinken. Nu eerst de uitslagen afwachten, dan twee chemo’s, scans, operatie, bestralingen, operatie, hersteltijd en vervolgens nog 10 chemokuren. Ik weet dat het een hele zware tijd gaat worden waar ik nu al tegenop zie. Uiteraard ga ik er met volle moed en kracht tegenaan. Al is het een lange weg. Voor de tweede keer al..